Szacuje się, że 80% informacji dociera do nas przez oczy. Dlatego też niezmiernie ważna jest jakość widzenia. Szczególnie w dzisiejszych czasach, które wymagają od nas wzmożonej aktywności, zarówno w  życiu prywatnym, jak i zawodowym. Oczy większości ludzi codziennie narażone są na zmagania tj. praca przed komputerem, czytanie (przede wszystkim przy sztucznym oświetleniu), prowadzenie samochodu, uprawianie sportu itp. Coraz lepiej wyedukowani konsumenci oczekują od nas nowoczesnych i bardziej skutecznych rozwiązań, dopasowanych do indywidualnego stylu życia. Na rynku optycznym jest wiele soczewek okularowych. Ich podział zależy od kilku czynników. Po pierwsze soczewki mogą być wykonane z różnego rodzaju materiałów. Wyróżniamy zatem soczewki mineralne (szklane), które są najstarszymi soczewkami okularowymi dostępnymi w sprzedaży. Ich zalety to: mniejsza grubość, większa odporność powierzchni na zarysowania. Soczewki mineralne jednak cechują się znacznym ciężarem właściwym, przez co bywają rzadziej polecane. Ponadto soczewki szklane, ze względu na trudności w obróbce są stosowane przeważnie do pełnych opraw. Następne są soczewki organiczne (plastikowe). Stanowią one bardziej nowoczesne rozwiązanie i zostały stworzone w oparciu o różnego rodzaju materiały. Ich główna zaleta to niski ciężar oraz podwyższona wytrzymałość na stłuczenia. Innowacyjna technika polegająca na nakładaniu na powierzchnię soczewki specjalnych powłok pozwala na wytworzenie soczewek odpornych na ekstremalne warunki i zarysowania. Obecnie soczewki organiczne nie rożnią się właściwościami optycznymi, jakością i przejrzystością od soczewek mineralnych. Ten typ soczewek można stosować zarówno do opraw pełnych jak i na żyłkę. Ostatni rodzaj materiału to poliwęglan. Takie soczewki są lekkie i cienkie, o bardzo dużej twardości i wytrzymałości mechanicznej. Polecane do każdego typu opraw dla osób aktywnych, ceniących wytrzymałość i odporność materiału. Soczewki z poliwęglanu to idelane rozwiązanie do opraw na żyłkę oraz opraw typu „patent”. Zalety tego materiału docenią również osoby, których okulary narażone są na upadki lub uderzenia (np. sportowcy). Na rynku są także dostępne soczewki z trivexu. Materiał Trivex został wynaleziony w latach 90-tych. Nazwa wzięła się z potrójnych właściwości materiału – wysokich własności optycznych, odporności na uszkodzenia, uderzenia i wstrząsy, a także niesamowitej lekkości tworzywa. Jest odporny na działanie produktów chemicznych takich jak: alkohol, aceton, eter, amoniak, lakier do włosów, a także na wysoką temperaturę. Jest to materiał średnio-indeksowany o współczynniku załamania światła 1,53, liczba Abbego wynosi 45, co w porównaniu z soczewkami 1,67 1,74 z liczbą Abbego 32-33 daje praktycznie niewidoczne aberracje szczególnie w przypadku dużych mocy. Soczewki wykonane z materiału trivex są uniwersalne ze względu na możliwość zastosowania ich do wszelkich rodzajów opraw, również wierconych, tzw. patentów, bez obaw o bezpieczeństwo i komfort ich użytkowania. Ze względu na trwałość przede wszystkim zalecane są dla dzieci oraz dla osób prowadzących bardzo aktywny tryb życia, uprawiających sporty i pracujących w trudnych warunkach. Są to soczewki godne polecenia nawet najbardziej wymagającym klientom. Soczewki mają także różne współczynniki załamania swiatła, tzw. indeksy. Im wyższy „index” tym soczewka będzie cieńsza. Współczynnik załamania światła klasycznej soczewki mineralnej (szklanej) wynosi około n = 1,5. Niektóre materiały stosowane do produkcji soczewek osiągają maksymalnie współczynnik n = 1,9. Zaletą soczewek wykonanych z materiałów o wysokim indeksie jest to, że są znacznie cieńsze od soczewek wykonanych z klasycznych materiałów (dla tych samych mocy optycznych). W konsekwencji soczewki te są także lżejsze. Stosowanie soczewek o wysokich indeksach jest uzasadnione w przypadku korekcji większych wad refrakcji. Ze względów estetycznych ich użycie może być także uzasadnione przy korekcji mniejszych wad, w przypadku gdy szkła będą wstawiane do dużych opraw okularowych.

Głównym wyznacznikiem rodzaju soczewki jest jej moc i geometria. Trzeba ustalić czy potrzebne soczewki mają być dodatnie (soczewki skupiające) tzw. „plusy” – tego rodzaju soczewki służą do korekcji nadwzroczności; czy też soczewki zapisane klientowi są ujemne (soczewki rozpraszające) tzw. „minusy” – służą do korekcji krótkowzroczności. Ponad to ważnym elementem w doborze soczewek jest ich konstrukcja, która znacznie wpływa na wygląd szkła osadzonego w oprawach oraz może mieć wpływ na jakość widzenia. Tu wyróżniamy soczewki sferyczne: szkła, które konstrukcyjnie stanowią wycinek sfery. Konsekwencją takiej „budowy” soczewki są pojawiające się w obszarach peryferyjnych (przy krawędzi oprawy) zniekształcenia i rozmazania obrazu. Tego typu soczewki powodują efekt powiększonych (w soczewkach dodatnich) lub pomniejszonych oczu (w soczewkach ujemnych). Powierzchnia sferyczna jest najprostszą i najłatwiejszą technologicznie do wykonania, dlatego soczewki sferyczne są najdłużej stosowane w optyce okularowej. Drugi rodzaj to soczewki asferyczne: takie powierzchnie zostały wprowadzone do konstrukcji soczewek okularowych w celu zwiększenia estetyki gotowych okularów. Zastosowanie konstrukcji asferycznej soczewki pozwala na minimalizację zniekształceń sferycznych zapewniając idealnie, wierne odwzorowanie obrazu. Tego typu rozwiązanie jest szczególnie polecane użytkownikom, którzy wymagają większej korekcji sferycznej lub mają astygmatyzm. Okulary przestają być wówczas problemem oraz niewygodną koniecznością, a ich użytkownicy zyskują naturalne i komfortowe widzenie. Mniejsza grubość soczewek asferycznych oraz położenie ich wewnętrznych powierzchni bliżej oka, powodują zdecydowanie mniejsze powiększenia lub pomniejszenia obrazów niż w soczewkach sferycznych. Oczy widziane przez takie okulary nie są w żaden sposób zniekształcone. Ostatnim ważnym kryterium wyboru soczewek jest przeznaczenie. W zależności od rodzaju wady oraz oczekiwań klienta proponujemy soczewki jednoogniskowe – służą do korekcji jednej wady wzroku: krótkowzroczności (soczewki ujemne) lub nadwzroczności (soczewki dodatnie). Okulary z tego typu soczewkami mogą być wykorzystywane przy aktywności jednego typu, np. mogą to być okulary tylko do czytania, albo do dali – do codziennego życia. Mogą więc być noszone cały czas, albo zmieniane w miarę potrzeb. Ich nowszą odmianą są soczewki jednoogniskowe  z wydłużoną bliżą przeznaczone np. do pracy z komputerem. Ktoś z wadą wymagającą okularów do chodzenia oraz do czytania może odnaleźć alternatywę w soczewkach dwuogniskowych, które składają się z dwóch segmentów o różnych mocach. Górna część tych soczewek przeznaczona jest do korekcji widzenia dali, natomiast dolna do korekcji bliży (czytania). Okularów dwuogniskowych można używać do codziennego życia. Wadą tego typu soczewek jest brak korekcji odległości pośrednich pomiędzy dalą i bliżą. Trzeci rodzaj to soczewki progresywne, które umożliwiają jednoczesną korekcję widzenia dali, bliży i odległości pośrednich. Są to soczewki z tzw. płynną ogniskową, zależną od punktu, przez który patrzymy. Soczewki progresywne są nowoczesną alternatywą dla soczewek dwuogniskowych. Spełniają podobne zadanie, ale dają możliwość korekcji odległości pośrednich i są zdecydowanie bardziej estetyczne – wyglądają z zewnątrz jak soczewki jednoogniskowe.